#48 Bahati na Lwiej Ziemi

Bahati radośnie bawił się ogonem ojca, który ze śmiechem przyglądał się poczynaniom syna. Lisa była w tym czasie na polowaniu. Poprosiła przed tym męża, aby porozmawiał z synem.
- Bahati, podejdź do mnie.
- Przecież cały czas tutaj jestem.
- Haha, tak, ale podejdź, abym spokojnie mógł cię zobaczyć. Muszę z tobą porozmawiać.
Syn podszedł do łap ojca.
- Czy ma to związek z ostatnią rozmową twoją i mamy?
- Słyszałeś?
- Trochę. O co w tym wszystkim chodzi?
- Posłuchaj, znasz dobrze historię moją i mamy. Opowiadaliśmy ci. Zamieszkasz na jakiś czas na Lwiej Ziemi i nie chodzi mi jedynie o zemstę. Pragnę dla ciebie tego co najlepsze. Mój synu, wiem, ze zasługujesz na miejsce na Lwiej Skale. Od ciebie jedynie zależy, jak będzie wyglądała twoja przyszłość.
- Mówisz, ze mógłbym nawet zostać królem?
- Hmm, tak. owszem. Postaram ci się pomagać, mama także. Ale musisz to dobrze rozegrać. Muszą cię przyjąć do stada. Nie pozwolę, abyś żył na wygnaniu. Rozumiesz mnie?
- Tak tato. Zrobię co każesz.
Khari był dumny z syna. W jego głowie pojawiał się plan doskonały. Teraz wystarczyło zabrać syna na Lwią Ziemię. Resztę musiał zrobić on sam. Wkrótce Sawa pożałuje swojego czynu.
Lwiak natomiast za wiele nie myślał o przyszłości. Nie mógł się już doczekać nowego życia, nowych towarzyszy a także rodzeństwa. Już brakowało mu rodziców. Ale wiedział, ze sobie poradzi.

Późnym popołudniem brązowy lew zabrał syna na granicę. Lew miał już obmyślony dobry plan. Na polanie bawiły się lwiątka z Lwiej Ziemi. Także Hapana i Asani, których już wszystkie maluchy poznały. Skakali na siebie, walczyli i ścigali. Wspaniale sie bawili. Bahati pierwszy raz widział inne lwiątka. Nie wiedział także jak świetnie być w grupie. Ojciec schował się w wysokiej trawie, a syna pchnął do przodu, aby zapoznał innych. Lwiak nieśmiało wyszedł z ukrycia i szybko został dostrzeżony. Wszyscy zaczęli na niego patrzeć, co onieśmieliło lwiaka. Skulił się i wycofał. Kiongozi jako pierwszy sie zbliżył. Miał już doświadczenie w poznawaniu nowych lwiątek.
- Cześć. Kim jesteś?
- Nazywam się Bahati i nie jestem stąd.
- Jestem Kiongozi. To moi przyjaciele. Jak tutaj trafiłeś?
- Sam nie wiem, przez przypadek. Bawiłem się z rodzicami i zgubiłem się.
- Nie martw się. Możemy ci pomóc. CO wy na to?
Książę zwrócił się do reszty. Nie wszyscy byli przekonani do przybysza. Zwłaszcza Chaka, Zawadi, Miujiza i Amara. Miujiza skądś go kojarzył, ale nie mógł sobie przypomnieć. Zawadi trzymała się z Amarą. Chaka był bardziej nerwowy. Zbliżył się do kuzyna i nowego.
- Kiongozi, może powinniśmy się nad tym zastanowić? Co jeśli jest niebezpieczny? - Szeptał mu na ucho.
- Co ty gadasz? To lwiatko, młodsze od nas. Boisz się go?
Książę jedynie żartował, ale Chaka nie znosił kiedy ktoś go drażnił. Pchnął kuzyna na bok i zbliżył się z złowrogą miną do Bahatiego. Brązowy był wystraszony. O to właśnie chodziło Khariemu, jednak jego syna, naprawdę nie bawiła ta sytuacja. Chaka chwilę przyglądał się Bahatiemu i podniósł łapę. Dosyć mocno uderzył Bahatiego w ramię. Ten nawet nie zareagował.  Chaka powtórzył swój czyn. Nadal nic. Reszta patrzyła na to z poirytowaniem. nie rozumieli celu beżowego.
- Dobra, chyba udowodniłeś, ze Bahati nie jest niebezpieczny, więc łaskawie przestań go zaczepiać! - Ryknął na niego Kiongozi.
- Ja mu nie ufam kuzynie! Weź to pod uwagę! - Chaka zignorował księcia, uniósł łapę i chcąc uderzyć Bahatiego, tym razem z całej siły, nie zauważył, że zza krzaków wyskoczył Khari. Zaryczał na Chakę i odepchnął go. Kiongozi odsunął kuzyna i stanął na przeciwko rudego lwa. Wiedział, ze nie jest w stanie walczyć z dorosłym samcem. Nikt nie zdawał sobie sprawy, ze w momencie kiedy Bahati się ukazał, Agile kręcił się nieopodal pilnując lwiątek i widząc zamieszanie pobiegł poinformować Sawę.

Parę minut później król dotarł na miejsce zdarzeń. Już z daleka rozpoznał wyrzutka. Razem z Sawa biegła także Idia i Wazi. Król skoczył przed wroga, zasłonił swoje dzieci i zaryczał na rudego. Lwy mierzyły się złowieszczo wzrokiem i warczały na siebie. Król chciał zaatakować i od razu przegnać zdrajcę, ale w porę zauważył za jego łapami lwiatko, którego nie znał.
- No co Sawa? Dziwisz się, ze mnie widzisz?
- Co ty tutaj robisz!? Wynoś się! - Krzyknęła Idia.
- Ahh, Idia, wierz lub nie, ale tęskniłem za tobą. - Powiedział rozradowany Khari. - Jak się czujesz po stracie Chaki? Słyszałem, ze urodziłaś. gratulacje. Wazi, ciebie również miło widzieć. Pamiętam jak Lisa przyniosła do mnie twojego syna... mojego syna. Byłem zaskoczony tą nowiną. Który to? Teraz już go nie poznam.
Lwica zasłoniła wszystkie lwiątka i zawarczała tak groźnie, ze nawet Sawa był zdziwiony.
- To cie zaskoczę, masz także córkę. Ale one mają teraz innego ojca! Więc nie masz tutaj czego szukać. Ty i twój syn! Zabierz go stąd. - Zawadi schowała sie między łapami matki i patrzyła gniewnie na lwa. A wiec to był on.

Lwica od razu rozpoznała w Bahatim lwiątko, które pokazała jej Lisa. Rudy odsunął się nieznacznie i na nowo przybrał poważny wyraz twarzy. Łbem przysunął bliżej króla swojego syna.
- Nie zdążyłeś jeszcze poznać Bahatiego. Nie mam prawa cie o nic prosić, ale chcę aby mój syn zamieszkał na Lwiej Ziemi. W twoim stadzie.
Król spojrzał na wystraszone lwiątko. Nie miał nic wspólnego z dawnymi wydarzeniami. Domyślał się jaka była sytuacja lwów żyjących na wygnaniu. Widział, ze Khari kocha syna i chce dla niego dobrze. Zamknął oczy i pomyślał.
- Zgoda, ale obym cię więcej nie widział.
- Co?
-Sawa! Nie możesz...!
Lwice protestowały, ale wystarczyło jedno karcące spojrzenie na nie i ucichły. Spojrzały na niego z urazą.
Khari zostawił syna i odbiegł do ukochanej. Lew zniknął z pola widzenia. Sawa wiedział, ze gdy tylko malec nabierze zaufania będzie można się z nim dogadać.
- Kiongozi, natychmiast wracajcie do domu. Idia, Wazi powiadomcie stado o zdarzeniu.
Król wracał wraz z Bahatim z tyłu. Chciał aby przyzwyczaił się do jego obecności.
- Niczego się nie obawiaj Bahati. Powiedz mi, co się stało? Mój wysłannik twierdził, że ktoś cię zaatakował.
- Nie do końca.
- A więc? Jak to było? Jestem królem, możesz mi wszystko powiedzieć.Sawa był poirytowany przez ujrzenie Khariego i starał się tego nie okazywać, ale jego głos był beznamiętny.
- Na początku biały się przedstawił i przywitał, ale zaraz potem taki beżowy zaczął mnie uderzać. nie wiedziałem o co chodzi. Chciał sprawdzić czy jestem niebezpieczny.
- Hmmm, wyjaśnię to. Posłuchaj, zamieszkasz teraz na Lwiej Skale. Do stada należy wiele członków. Jest mnóstwo lwiatek, z którymi z pewnością się zaprzyjaźnisz. Czuj się proszę jak u siebie i jeśli będziesz miał jakiś problem zwróć się do mnie, albo Wazi, to ruda lwica, którą widziałeś.
- Ehhhmmm, Wasza wysokość, mam pytanie. Podobno mam tutaj rodzeństwo. Chciałbym ich poznać. Może mnie polubią. Zawsze byłem sam.
Sawa zaprowadził malca na Lwią Skałę. Tam dostrzegł wściekłą Leah'ę. gdy zobaczyła lwiątko warknęła.
- Sawa! Coś ty zrobił, jak mogłeś go przygarnąć? Już nie pamiętasz co się stało przez jego rodziców?
- Leah! Dość. On zostanie z nami. Wina jego rodziców, nie jest jego winą.
- Sawa, ja nie chcę, aby coś się stało Chace przez niego. Straciłam już dwie córki. Nie stracę syna. Asante, też się to nie podoba.
- Chace nic się nie stanie. Poza tym to właśnie twój syn o mało nie doprowadził do agresji. Siostro, uspokój się. Nic się nie stanie. Bahati zostaje - Szeptał na ucho siostrze - może nam pomóc w przypadku Khariego. Wystarczy, że nabierze zaufania, A jeśli będą mięli spory z Chaką, to załatwią to między sobą. Nie będę ingerował w młodzieńcze wybryki póki nic poważnego się nie stanie. Zawsze mi ufałaś siostro, więc zaufaj mi takze teraz.
Lwica odeszła bez słowa. Niedługo później przyszła Wazi, wraz ze swoimi dziećmi. Stanęła na przeciwko kuzyna i Bahatiego. Dogłębnie przemyślała całą sytuację. Domyślała się jak musi czuć się lwiątko. Uśmiechnęła się do niego czule. Król zostawił sprawę w jej łapach.
- Witaj Bahati na Lwiej Ziemi. Miło mi móc cię poznać.
- Mnie również.
- Wiesz kim jestem, na pewno. Poznaj proszę Miujizę i Zawadi, twoje rodzeństwo przyrodnie. Przywitajcie proszę swojego nowego brata.
Miujiza z niepewną miną podszedł do niego.
- Miło cię poznać. Mam nadzieję, ze zdołamy się polubić. - Zagadnął. - W końcu jesteśmy braćmi, prawda? Chętnie zajmę się tobą i wprowadzę w życie tutaj. 
Najwidoczniej Miujizie spodobała się cała sytuacja. Był szczęśliwy, ze miał brata. Zawadi była ostrożniejsza, ale zaakceptowała ten fakt.