#43 Dzień matki

Notka specjalna nawiązująca do dzisiejszego dnia.

Zanim jeszcze słońce wzeszło Kiongozi najciszej jak potrafił starał się obudzić Eclipse. Szarpał ja za ucho, lizał po policzku i lekko szturchał. W końcu lwica podniosła powieki. Spojrzała zdziwiona na syna i szepnęła.
- Kiongozi, co się stało?
- Chodź na spacer.
- Żartujesz? Kochanie, jest za wcześnie. Zaśnij proszę.
- Nie, chodź na spacer, proszę.
Lwica patrzyła na niego zdziwiona jednym okiem, a ten na nią z szerokim uśmiechem. W końcu z ciężkim westchnięciem lwica wstała ociężale i ziewając szeroko wyszła za synem. Na szczęście nikogo nie obudzili. Syn prowadził ją na łąkę. Położył się na wielkim głazie, a lwica obok niego.
- Dobra Kiongozi, co się stało? Dlaczego mnie tutaj przytargałeś?
- Zaraz zobaczysz, chciałem ci coś pokazać.
W zupełnej ciszy leżeli jeszcze przez parę minut, aż słońce zaczęło wstawać. Zwykły wschód słońca nie był niczym nadzwyczajnym, ale tutaj jego blask uderzał prosto w taflę wody wodopoju, a także lustrzane odbicie matki i syna. Niezwykły widok olśnił królową. W tafli wody jej sierść lśniła pięknym blaskiem. Musiała przyznać, ze to było warte wczesnej pobudki.
- Och, Kiongozi, to jest cudowne.
- Mówiłem. Poczekaj chwilę.
Książę wskoczył w trtawę pełną kwiatów i zaczął szukać wyjątkowego, który spodoba się jego matce. Znalazł jeden, specjalny, wyjątkowy. Zerwał go i wrócił do mamy. Wskoczył na jej grzbiet i wpiął jej kwiatek za ucho.

- Haha, dziękuję skarbie. Jest prześliczny.

- Tata zawsze mówi, ze to ty jesteś śliczna, piękniejsza od wszystkich kwiatów.

- Ohhh, podsłuchiwałeś?

- nie, ale on mówi o tym przy każdej możliwej okazji. Mówił też, ze ostatnio nie masz na nic czasu, zajmujesz się tylko obowiązkami i chcesz odpocząć. Dlatego dzisiaj niczego nie robisz i możesz się ze mną pobawić. Valentine będzie dzisiaj z tatą. Co ty na to?

- Jakiś ty kochany synu. Bardzo chętnie. W takim razie co chcesz dzisiaj robić?

- Pokażesz mi jak się poluje? I walczy, strasznie chciał bym się nauczyć. Mogłabyś także opowiedzieć mi parę historii.

- W porządku. To zacznijmy od polowania, bo na pewno jesteś głody.

Dwa lwy udały się na łowiska gdzie pasło się stado antylop. Eclipse wszystko mu opisywała i pokazywała. Tłumaczyła na co uważać i jak się zachować. Jednak po jakimś czasie Kiongoziemu się znudziło. Eclipse doskonale wiedziała, ze praktyka jest o wiele lepsza od teorii. Złapała w pysk mysz i podłożyła ją synowi pod łapy, nie wypuszczając jej spod swoich.

- Teraz zrób tak jak ci pokazałam.

Lwica puściła mysz i Kiongozi natychmiast zaczął za nią gonić. Kilka razy wywracał się i nie wyrabiał na zakręcie, ale w końcu dał rade ją złapać. Nie chciał jednak jej jeść. Zaczął się z nią bawić. W tym czasie Eclipse ruszyła na łowy.

Po przebudzeniu Wazi zabrała swoje pociechy i razem z Wimbo udała sie na krótki spacer. Lwiatka wspaniale sie bawiły i umilały swojej mamie. W końcu rodzeństwo namówiło rodziców na wspólna zabawę w berka i chowanego. W końcu ułożyli się wygodnie obok lwiej skały. Zawadi przytuliła się do łap mamy, a niesforny Miujiza nie mógł usiedzieć na miejscu. Skakał na przybranego ojca, na mamę oraz siostrę.

- Tato, opowiedz nam coś!

- Co byś chciał usłyszeć?

- Na przykład jak poznałeś mamę.

- Ja też chcę tego posłuchać, prosimy! - Pisnęła Zawadi.

Para spojrzała zmieszana po sobie. Dzieci nie wiedziały, ze Wimbo jest ich ojczymem. Jak im to powiedzieć? I czy to nie za wcześnie? Wimbo uśmiechnął się i skinął głową na Wazi. Lwica przybrała stanowczy wyraz pyska.

- Dzieci, muszę Wam coś powiedzieć. Tak naprawdę Wimbo nie jest waszym prawdziwym tatą. Znaczy się, nie biologicznym. Nie jesteście spokrewnieni.

- Jak to? Dlaczego o tym nie wiedzieliśmy? - Zdziwił się Miujiza.

- Spójrzcie tylko, nie jesteście wcale podobni do siebie. 

- W takim razie kto jest naszym prawdziwym tatą? - Zdziwiła się Zawadi.

- Lew, który zrobił coś strasznego. Dawno temu. Popełnił straszną zbrodnię i został wygnany przez Sawę. Nigdy więcej go nie widziałam i nie chcę, abyście i wy go poznali. To nigdy nie był Wasz ojciec. Wimbo Was wychowuje i to on jest waszym tatą.

Lwiątka patrzyły zaszokowane na parę lwów. Nie wiedziały co o tym myśleć. Miujiza chciał wiedzieć dokładnie, co się stało z ojcem. Ale Zawadi stwierdziła, ze to nie jest ważne. Nie znała go, wiec co on ją obchodził? Podeszła do Wimbo i wtuliła się w jego sierść, Miujiza poszedł w jej ślady. Był ich ojcem i one go akceptowały.

Wiem, ze rozdział taki se, ale musiałam wykorzystać te obrazki, a poza tym uznalam, ze jakaś notka specjalna się przyda. W następnym rozdziale na pewno pojawi się coś co Was zainteresuje.