#69 Bliskość przebaczenia

Z Hapaną, Chaką i Miujizą wciąż był problem. Ta trójka bez przerwy dziwnie się przy sobie zachowywała. Lwica dopuszczała do siebie Chakę, jednak nigdy nie odwzajemniała jego czułości. Jemu natomiast zbytnio to nie przeszkadzało. Wszyscy widzieli, że lwica nie jest zachwycona z obecnej sytuacji i udaje radosną. Amara i Zawadi były przy niej bez przerwy, ale trochę brakowało im stanowczości ksieżniczki, która nadal nie wyzdrowiała i się nie obudziła. Aby nie myśleć o problemach wszystkie próbowały zbliżyć się do Niszy, która była jeszcze trochę zagubiona. Złota lwica prawie cały swój czas spędzała z bratem i Kiongozim. Chodziła jednak na polowania. Kiedy Nuada wyzdrowiał, a jego obrażenia sie wyleczyły, siostra poprosiła króla by przydzielił ją na patrole. Jej brat natomiast był niezwykle zainteresowany tymi, którzy niedawno ocalili jego życie. Gwardia niezwykle go ciągnęła i interesowała. Potrafił wypytać o wszystkie szczegóły Agile'go, który zawsze się śmiał kiedy Nuada zaczynał bujać w obłokach i udawał gwardzistę, lub przytaczał niezywkłe wydarzenia, w jakich mógłby wziać udział. Wszyscy go uwielbiali, jego historie i wyobraźnię. Przyciągał innych jak magnes i tak jak stwierdził książę, był naprawdę szczery. Nie potrafił kłamać, ani fałszować.

Agile dostrzegł w nim potencjał i nie tylko. Dostrzegł w nim możliwego następcę. Nastolatek doskonale się nadawał, trzeba było go jedynie wypróbować. W tedy się okaże czy posiada ryk pradawnych, umiejętność prawdziwego lidera. Postanowił zgłosić królowi nowego kandydata. Ale to już czwarty lider w gwardii. Czy to mogło sie w końcu udać?

Tego dnia Hapana stanęła z samego rana nad nieprzytomną ksieżniczką i się w nią wpatrywała, tak po prostu. Kiedy do groty wszedł Kiongozi nawet na niego nie spojrzała.
- Co tutaj robisz? - Nastała głucha cisza.
- Czasem gdy tak na nia patrzę, mam ochotę ją po prostu obudzić.
- Ja też, ale tak się nie da.
Lew minął Hapanę i położył się obok brązowej. Dopiero w tedy spojrzał jej w niebieskie oczy.
- Rzuć Chakę.
- Co? - Lwica spojrzała zaskoczona na ksiecia.
- Słyszałaś. On nie jest ciebie wart.
- Skąd możesz wiedzieć, kto jest dla mnie dobry?
- Nie wiem kto jest. WIem kto nie jest.
- Nigdy nie lubiłeś Chaki...
- Ty też. Wiec czemu teraz tak nagle?
Nastolatka chciała się odezwać, ale nie wiedziała co powiedzieć. Miała zaprzeczyć? Przecież on miał rację. Lwica rzuciła mu groźne spojrzenie i wyszła. Faktycznie. Powinna rzucić Chakę, ale co, skoro Miujiza cały czas nie zwracał na nią uwagi? I to z jej winy. W tej chwili potrzebowała pomocy, rady i na jej szczęście trafiła na kogoś z kim mogła porozmawiać. Niestety ten ktoś nie był sam. Przed jej oczami ukazał się Bahati wraz z Chaką. sztuczny uśmiech na pysk i czekała aż do niej podejdą. Chaka z radością się do niej zblizył, chcąc ją polizać, ale zwinnie się uśmiechnęła.
- Dobrze, ze cię widzę, musimy porozmawiać. - Zaczęła.
- Kochana, mówiłem z rana, ze idę na patrol. Ale jestem teraz zajety i czy mozemy to przełożyc na...
- Chwila, Chaka, przepraszam, ale muszę porozmawiać z Bahatim.
Oba lwy byli zdziwieni.
- Poświęcisz mi parę minut? Bahati?
Chaka spojrzał kątem oka na towarzysza i zmrużył oczy. Lekko warknął. Bahati usłyszał to i odwzajemnił gest.

Hapana wraz z nastolatkiem oddalili się od syna Leah'y. Położyli się na trawie.
- Hap, co się dzieje. w czym mogę pomóc?
- Posłuchaj, chyba wszyscy zdążyli zauważyć, ze Miujiza mnie zupełnie ignoruje, a ja chcę go przeprosić za to co się ostatnio wydarzyło.
- A co się wydarzyło?
- Popełniłam jeden wielki błąd. Przez który teraz spotykam się z Chaką, a nie z Miujizą.
- Czyli to, co się między wami działo, to prawda. Ale myślałem, że lubicie się z Chaką i dlatego się spotykacie.
- Nie - lwica stuliła uszy i przybrała gniewny wyraz pyska - irytuje mnie, nie cierpię go, ale w tedy myślałam, ze może zapomne, przejdzie mi i z Chaką się uda. Ale on mnie traktuje jak swoją własność. Jest strasznie uczepliwy.
- Właśnie zauwazyłem. Ah, ale co ja mam robić?
- Porozmawiaj z Miujizą. Nie wiem jak zacząć. Chce aby mi przebaczył.
- Nie mogę tego zrobic, ty musisz. Porozmawiaj z nim szczerze, na pewno będzie dobrze.
- Dziękuję Bahati, Amara ma szczęście, że ma cię przy sobie.
- Taaa, syn wyrzutka, to jednak nie jest takie wielkie zło, jakim się wydaje.
- Wybacz, ze kiedyś tak myślałam.

Tym czasem to Miujiza poszukiwał rady w sprawach sercowych. Nie wiedząc gdzie mógłby się udać poszedł wpierw do najlepszego przyjaciela. Jednak usłyszał to czego się spodziewał. 

- Z lwicami bywa różnie, ale jeśli naprawdę ci na niej zależy, to walcz o nią. Hapana jest wojowniczką, pokaż że ty także. Wyzwij Chakę na pojedynek i zdobądź ją.

Ale Hapana, to nie jest jakaś tam nagroda. To lwica jego marzeń. Żadnej innej nie chciał. Dlatego potrzebował więcej pomysłów. Wazi odpada. Jaki facet chodzi po radę do matki? Łaził i szukał, gdy na jego drodze pojawił się Wimbo. Postanowił, ze to jego porpsi, w końcu lew był doświadczony w tych sprawach. Podszedł do niego i wyjaśnił całą sytuację.

- Chłopcze, muszę ci to powiedzieć. Zepsułeś wszystko, będąc świadomy tego co się dzieje, ale posłuchaj, widzę po tobie, że jesteś gotowy naprawić swój błąd. Kiongozi ma trochę racji, musisz o nią walczyć, ale nie rób tego jak ci kazał. Najpierw porozmawiaj szczerze z Hapaną. Jeżeli odwzajemni twoje uczucie, to w tedy wyjasnijcie sprawę Chace. 

- Wydaje mi się, ze w tedy nie obędzie się bez sporu. 

- Hahaha, jesteście w takim wieku, ze nikogo to nie zdziwi, ale do pewnych granic. 

Miujiza kiwnał głową i z uśmiechem na pysku wybiegł na sawannę, aby znaleźć hapanę. Z jednej strony był zdeterminowany, a z drugiej się bał. I to bardzo. Wimbo patrzył w jego ślady.

- Co ja zrobiłem? Na pewno przekroczą granicę. 

Tym czasem Nisza obserwowała księcia. Z każdym dniem przekonywała się, ze naprawde nie jest taki jak kiedyś. Dawniej stawiał ponad wszystko obowiązki, teraz mało co go interesowało. Razem z Miujizą spędzał najwięcej czasu na wygłupach i ganianiem zdobyczy, a kiedy wracał do jaskini przesiadywał przy siostrze całe godziny. Bywał też bardzo drażliwy. Zwłaszcza na Chakę, ale takze na pozostałych, jeśli ktoś go zirytował. I tylko szary nastolatek nie bał się przy nim siedzieć. Teraz takze Nisza. Ponieważ Nuada wyczuł, ze księciu lepiej nie deptać ogona. 

Wybrała się na patrol, aby przemyślec kilka spraw. Zwłaszcza jedną. Czy nadal kochała ksiecia. Z jakiegoś powodu w końcu wróciła. Ale naszły ją wątpliwości. Czy dla niego? Dla siebie i brata? Nie wiedziała. Jej rozmyślenia przerwał ruch na horyzoncie. Ukryła się w wysokiej trawie i wypatrywała, jednak cel był za daleko. Kiedy w końcu się pojawił dostrzegła zarys trzech lwów. Jakby znajomych. Samiec stanął na podwyższeniu a za nim dwie lwice. I w tedy ich rozpoznała. Natychmiast pobiegła do króla, aby ogłosić alarm.